دوستی دادم ناب. از آن دوست های دوست داشتنی که هر کسی دلش می خواهد داشته باشد. اهل کتاب و طبیعت و آرامش است. چهره اش و نگاهش به آدم آرامش می دهد. مهربانی در نگاهش موج می زند. زبانی دارد بس شیرین. اهل ماجراجویی و خطر کردن هم هست. گاهی کارهای خطرناک می کند. ترسناک!
گاهی کتاب می خواند اما با دقت. گاهی چیزی می نویسد، زیبا و تامل برانگیز می نویسد. من به نوعی همه نوشته هایش را می خوانم البته آنهایی را که منتشر می کند. خیلی ها را هم منتشر نمی نماید. می نویسد بعد پاره می کند و خودش و ماجراها را خلاص می کند. می رود پی کارهایش. پی زندگی اش.
یکی از آدم های فعال روزگار ماست، اهل هنر است و تلاش و کوشش. این دوست، دوست داشتنی ترین دوست من است.
دوستی ما معلوم نیست کی شروع شد و از کجا آغازیدن گرفت، اما یک روز متوجه شدیم که داریم حرف هایی را به هم می گوئیم که به کم تر کسی می توان گفت.
چند شب پیش که کمی دلگیر بودم به دوستم زنگ زدم و گفتم حال دلم خوب نیست.
اول تولدم را تبریک گفت. با این عبارت:" تولدت مبارک، روزگار وفق مراد."
ازش تشکر کردم با این واژه همیشه تکراری خودم:" سپاس فراوان".
لحن صحبت و بیانش کمی رسمی شده بود. پیش تر با اسم کوچک همدیگر را صدا می زدیم. گفتم قبلا با اسم کوچک صدایم می کردی. حس بهتری داشتم. وقتی رسمی حرف می زنی دل گیر می شوم.
گفت: خب اول اینکه کم پیدایی و احوالی از ما نمی پرسی. بعدش هم حقت همینه که با تو رسمی حرف بزنم.
گفتم : چه کار بدی مرتکب شدم که حقم باشد؟ اگر می بینی کم پیدایی سرم شلوغه و دلتنگ و دل گیرم.
گفتم: عزیز جان . کم آورده ام و به کارهای مورد علاقه ام نمی رسم. هیچ کار جالبی انجام نمی دهم. روزها تکرار دیروز شده اند و گذر ثانیه ها آدم را اذیت می کند.
گفت: وایستا. یک نفس بگیر. ... نگاه کن. ... به کارها... دوباره .... بعد دوباره شروع کن.
می خواستم کمی برایم حرف بزند، چون کم حرف است اما مثل معدن طلاست، همان کمش هم به دنیا می ارزد. گاهی اصلا حرف نمی زند. باید چیزی می گفتم که چیزی می شنیده باشم.
گفتم: نفسم بریده شده... نفس بریده باید کجا برود؟
گفت: این اداها چیه از خودت در میاری؟
کلی خندیدیم.
گفت: امیر پاشو خودتو جمع کن بابا! .... "یادت باشه هیچ کس بجز خودت نمی تونه حالتو خوب کنه."
گفتم: دمت گرم مشتی. اما حال دل آدم گاهی با دیدن دوستان نابش خیلی روبراه می شه. مخصوصا که اکسیژن ناب باشند مثل تو. وقتی گفتگو می کنیم حال دل من مثل ساعت آرام و منظم و پیوسته روی درجه خوب کار می کنه!
خندید. گفت: امیر خوب کمه، باید حال دلت روی درجه عالی باشه.
خندیدم.
گفت: دفعه بعد که همو دیدیم و یا تماس داشتیم با حال خوب و پر انرژی بیا که صفایی دارد حال دل خوب.
توی ذهنم سهراب آمد که گفت: دل خوش سیری چند؟
دیشب داشتم به حرف این ناب ترین دوست خودم فکر می کردم که هیچ کس جز خود آدم نمی تواند حال خودش را خوب کند.
حال دل شما را چه کسی خوب می کند؟
شما برای اینکه حال دلتان خوب شود چه می کنید؟
"حال دلتان خوب"
#امیربرات_نیا
۳مهر۱۳۹۸
@AmirBaratnia
🍇🍇🍇🍇🍇🍇
به جمع ما بپیوندید. با هم و از همدیگر بیاموزیم. یاد دهنده و یاد گیرنده باشیم.
👇👇👇👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAER-qZVqjdrjuFeB4g
