مراقبه 1
مراقبه یعنی هشیار بودن بدون جاری بودن هیچ فکری در ذهن.
مراقبه روشی است سلبی که افکار را دفع می کند و در درون تو سکوت برپا می سازد.
این سکوت بسی زیباست، اما موسیقی را کم دارد.
هیچ شعر و آهنگی در آن نیست.
هیچ رقص و پایکوبی در آن نیست.
هیچ نوایی از آن برنمی خیزد.
عبادت یعنی اینکه قلب سرشار از عشق است.
می تواند رقص و پایکوبی کند.
می تواند به آواز در آید.
می تواند بزم شادی برپا کند.
اما بدون مراقبه، این بزم ساختگی و پر سر و صدا خواهد ماند.
شور و حال زیادی در آن هست، اما این شور و حال کودکانه است.
بلوغ نیافته.
بلوغ از راه مراقبه می آید و شور و حال از راه عبادت.
تمرکز از راه مراقبه می آید و رقص از راه عبادت.
کسی که براستی مقدس است که بتواند در عین متمرکز ماندن برقصد.
بتواند در مرکز طوفان قرار بگیرد.
پس یادت باشد: مراقبه گر و عبادت گر باش.
از راه مراقبه ، فضای خالی و از راه عبادت عشق بیافرین تا آن فضا را پر کنی و از عشق سرشار سازی.
