جستجوی عشق

 

🌺 عشق همیشه واژه تامل برانگیزیست. انگار زیباترین واژه همه فرهنگ های بشری است. کم تر کسی هست که در جستجوی عشق نباشد و یا عشقی نداشته باشد. در همه احوال آدمی وگر عشق نباشد گویی آن چیز زنده نیست. زندگی و زنده بودن انسان در گرو عشق ورزیدن است. عشق به زتدگی، عشق به هستی، عشق به هم نوع و عشق به دیگری. که این آخری سر منشا همه تلاش ها و کوشش های بشری است و مجرایی برای عشق ورزی به زندگی و هستی و در نهایت خداست.

پاراگراف را از کتاب #انسان_در_جستجوی_معنی برایتان انتخاب کرده ام. امیدوارم هم عشق باشید و هم عشق ورزی کنید و عاشق باشید و معشوق باشید.

🌸معنای عشق

عشق تنها راهی است که با آن می توان ژرفنای وجود دیگری را دریافت. کسی نمی تواند از وجود و سرشت فرد دیگری کاملا آگاه شود مگر آنکه عاشق او باشد. بوسیله این عمل روحانی عشق، فرد خواهد توانست صفات شخصی و الگوی رفتاری محبوب را بخوبی دریابد و حتی چیزی را که بالقوه در اوست و باید جان بگیرد را درک کند. وی محبوب را قادر خواهد کرد به  امکانات تحقق دهد.

عشق پدیده به اصطلاح اعتلا یافته غریزه جنسی نیست و خود مانند میل جنسی پدیده ای اصلی و ابتدایی است.

میل جنسی معمولا حالتی است از بیان عشق و وقتی جائز و حتی مقدس و پاک است که مرکزی برای عشق باشد.

پس عشق اثر جانبی میل جنسی نیست بلکه میل جنسی راهی برای درک آن همدمی غایی است که عشق نام دارد.

آگاهی

تو زمانی پاک و خالص هستی که در آگاهی محض به سر می بری.

نه خوب برای تو اهمیت دارد نه بد.

تو به هیچ وجه دو قطبی نیستی.

هرچیزی را امری الهی می شماری.

دست از مرزبندی برداشته ای.

فقط یکی بودن را می بینی.

حتی در شیطان خدا را می بینی.

در تاریکی نور را و در مرگ، ‌زندگی جاودان را.

آنگاه که روش معمول دوقطبی و دوگانه دیدن را کنار بگذاری پاک و خالص می شوی،‌زیرا دیگر هیچ چیزی نمی تواند تو را آلوده کند.

این نهایت حالت خودآگاهی است.

تو باید از تمام دوگانگیها فراتر روی: اخلاقی- غیراخلاقی،‌خوب – بد، زندگی - مرگ، تابستان- زمستان.

باید از تمام اینها فراتر بروی تا بتوانی یکی بودن را ببینی.

تو می توانی یکی بودن را در میلیونها شکل ببینی.

می توانی یکی بودن را همه جا و در هر شکلی که ظاهر می شود تشخیص دهی.

این کار شدنی است.

تلاشی اندک برای بیدارتر شدن لازم است.

فقط در درون نشستن، و تماشا کردن ذهن بدون برگزیدن چیزی.

رفت و آمدها ادامه دارد.

تو در گوشه ای بی توجه و بی تفاوت نشسته ای.

آرام آرام پاکی و خلوص در تو فرود می اید.

این پاکی و خلوص عین رهایی است.